Net als bij veel passies begon de mijne heel vroeg en stil in het leven en vooral zeer onopgemerkt. Opgroeien in het stadscentrum van een middelgrote stad, Den Bosch in Nederland, namen mijn ouders me zo vaak mogelijk naar het bosgebied. Later in mijn jeugd een goede katholieke boyscout ontdekte ik toen ze we deze reizen voerden, ze steeds meer als kleine avonturen gingen voelen.
Door middel van de middelbare school verdwenen deze kleine avonturen helemaal en de natuur werd alleen gezien als er op school trips waren georganiseerd. Bij het volgen van een carrière als laboratoriumtechnicus aan het Universitair Medisch Centrum (UMC) in Utrecht voor sommigen, gelukkig een korte periode, want waren er helemaal geen avonturen in de natuur.
In het begin van de jaren tachtig merkte ik een klein artikel op in een lokale papieren reclame voor een overlevingskursus in de Belgische Ardennen. In het gezelschap van meerdere vrienden kwam ik bij deze cursus en ontdekte ik al snel verschillende dingen. Overlevende natuur in de zin van SEAL training door ex paratroopers een burger is, is alleen pretentieus humbug om collega’s op saaie kantoorpartijen te imponeren en heeft niets te maken met mijn idee van het ervaren en respecteren van de natuur (dat zelf meedoen). Aan de andere kant vond ik de natuur zelf mij begroet als een lieve oude vergeten vriend. Met deze ervaring ontdekte ik het genoegen van wandeltochten in de bossen en vooral in de bergen.
Sindsdien heb ik vele reizen uitgevoerd in verschillende delen van de wereld, maar vooral in Europa met voortdurend veranderende groepen. Terugkijkend, vooral in de beginperiode, was het initiatief altijd verstandig. Elke paar maanden kreeg ik de drang om terug te gaan naar de bossen en mijn rust te vinden onder de sterren te slapen. De hele dag met niets meer in mijn gedachten dan het genieten van het land en niets meer zorgen te maken dan een plek om te slapen, leeg drinkwater en iets te eten.
De verandering in mijn carrière naar allerlei verschillende managementposities vergroot de noodzaak om de stad te verlaten en nieuwe grenzen te ontdekken. Of als een goede vriend en mede-wandelaar eens gezegd heeft, is dit pure therapie. Op dat moment in de Belgische Ardennen, waar alles begon, werd het idee om deze kleine vereniging te vormen geboren. De uitleg voor de T.W.V. Te vinden in dit therapeutische aspect, staat het voor ‘Therapeutische Wandel Vereniging’ in het Nederlands of in de Engelse ‘Therapeutische Wandelvereniging’. Het andere deel van onze naam ‘IJsvogeltje’ komt uit de verrassende ontdekking van deze kleine zeldzame en kleurrijke vogel die de ijsvogel heet. Een lid zag het op een eiland in de Ourthe vlakbij Sy – een zeer kleine stad in de Belgische Ardennen. In eerste instantie werd veel betwijfeld door de andere leden maar toen ze door iedereen bewonderd werden bewonderd. Door dit herhalende verhaal over deze gedenkwaardige dag lijkt het passend om zijn naam te gebruiken voor onze waardevolle groep vrienden.
Door de jaren heen groeiden we in een geselecteerde groep van 8 mannelijke vrienden die allemaal een hectische en veeleisende carrière hebben en de noodzaak om deze wandeltochten in elkaars bedrijf te ondernemen, altijd op zoek naar nieuwe ervaringen en uitdagingen. Geniet van de natuur en verwacht niet veel meer dan stilte en schoonheid in het gezelschap van goede vrienden. Dit bracht ons in verschillende delen van de wereld zoals u kan zien in de lijst van expedities op deze website.
Als u suggesties voor nieuwe reizen heeft, kunt u deze vrijblijvend met ons delen. Als u zelf plannen heeft of advies nodig heeft, laat het ons weten, misschien helpen wij u met onze ervaringen om een passie te krijgen die uw hele leven doorloopt.
Pieter Duif
Oprichter en voorzitter van TWV Het IJsvogeltje